ZESPÓŁ AUTORSKI:

Uniwersytet Gdański

• dr Marta Krychowiak-Maśnicka
• dr inż. Aleksandra Królicka, prof. Uniwersytetu Gdańskiego
• mgr Michał Rzeszotarski
• dr Anna Kawiak
• mgr Marcel Thiel

CO MOŻNA OSIĄGNĄĆ DZIĘKI WYNALAZKOWI?

Przedmiotem wynalazku jest sposób otrzymywania ekstraktu z tkanek rosiczki. Wynalazek obejmuje również sam ekstrakt z tkanek rosiczki oraz zastosowanie ekstraktu jako środka biologicznie czynnego o wysokim potencjale przeciwbakteryjnym.
Wynalazek rozwiązuje problem zapobiegania i leczenia wybranych infekcji wywołanych przez oporne na antybiotyki patogeny bakteryjne, np. Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa, poprzez dostarczenie środka pochodzenia roślinnego o korzystnych właściwościach przeciwdrobnoustrojowych. Ekstrakt może zostać wykorzystany jako alternatywa lub środek wspomagający dla dotychczas stosowanych środków (w tym antybiotyków) m. in. w przypadku leczenia infekcji skóry, błon śluzowych lub ran zróżnicowanego pochodzenia.

ISTOTA WYNALAZKU

Naukowcy z Uniwersytetu Gdańskiego opracowali technologię pozyskiwania biologicznie aktywnej mieszaniny związków pochodzenia roślinnego, która może znaleźć zastosowanie m. in. w produkcji leków stosowanych w leczeniu bakteryjnych zakażeń ran. Wynalazek opiera się na wykorzystaniu specyficznych związków syntetyzowanych w tkankach wybranego gatunku rosiczki, które jednocześnie są bezpieczne dla człowieka i zwierząt oraz wykazują właściwości antybakteryjne. Uzyskiwana mieszanina jest unikalna pod względem kompozycji i zawartości związków biologicznie czynnych wśród mieszanin pozyskiwanych z tkanek innych rosiczek. Opracowana technologia pozwala uzyskać produkt charakteryzujący się wysoką jakością pod względem zawartości składników aktywnych. Co więcej, do przygotowania mieszaniny wykorzystywany jest materiał roślinny wolny od pestycydów, sztucznych nawozów oraz zanieczyszczeń w postaci metali ciężkich i mikroorganizmów. Wynalazek jest odpowiedzią na potrzebę poszukiwania alternatywnych rozwiązań w zwalczaniu opornych na antybiotyki patogenów. Szacuje się, że do 2050 roku leczenie zakażeń wywołanych przez antybiotykooporne mikroorganizmy pochłonie 100 bilionów USD, a śmierć w wyniku braku skutecznych antybiotyków poniesie nawet 10 milionów pacjentów rocznie. Wśród wskazanych statystyk jest grupa pacjentów szczególnie zagrożonych ze względu na przewlekły stan chorobowych, gdzie poza przerwaniem ciągłości skóry dochodzi do obniżenia zdolności organizmu do regeneracji i zwalczania chorobotwórczych mikroorganizmów (zespół stopy cukrzycowej, odleżyny, rany oparzeniowe i pooperacyjne). Wynalazek może również znaleźć zastosowanie wszędzie tam, gdzie ze względu na zdolność do wykształcania i rozprzestrzeniania lekooporności priorytetem jest stosowanie substancji innych niż antybiotyki lub związki pochodne (np. w toku chowu i hodowli zwierząt, w trakcie leczenia infekcji zwierząt) oraz tam, gdzie pożądane jest stosowanie konserwujących produktów pochodzenia naturalnego (np. w produkcji kosmetyków).

POTENCJAŁ KOMERCJALIZACYJNY WYNALAZKU

Uzyskane wyniki badań wpisują się w charakterystykę badań firm zarówno na rynku rodzimym jak i międzynarodowym. Opracowane rozwiązanie adresowane jest do podmiotów o szeroko rozumianym profilu medycznym i weterynaryjnym, dla których nadrzędną grupę produktów stanowią opatrunki, maści, żele lub aerozole do zastosowania zewnętrznego w celu zapobiegania, kontroli i leczenia infekcji ran. Opracowana mieszanina może zostać również wykorzystana w produkcji pasz podawanych zwierzętom jako dodatek hamujący rozwój drobnoustrojów oraz jako konserwant zabezpieczający kosmetyki przed kontaminacją mikrobiologiczną, przedłużając ich trwałość.